نشانه های مرگ

 اگرچه متدهای علمی درمان بیماریها مرتبا در حال تکامل است اما هنوز هم بیماران مبتلا به بسیاری از بیماریها از جمله بعضی از سرطانها قابل درمان نیستند.

مطلبی که در ادامه این مقاله میخوانید برگردان فارسی بخشی از یک بروشور اطلاعاتی تحت عنوان "چگونه خویشاوند انسانی در پایان زندگی باشیم" است که با همکاری موسه داروخانه های سوئد (اپوتکت) تهیه شده و توسط استکهلمیان به فارسی برگردانده شده است.
 
بروشور اطلاعاتی نزدیکان و اطرافیان افراد مبتلا به بیماری سرطان را مخاطب قرار می دهد که بواسطه ابتلا به بیماری شان در آستانه پایان زندگی قرار گرفته اند. هدف از تهیه این بروشور اطلاعاتی، تلاش جهت پاسخ دادن به برخی پرسشهایی است که در چنین وضعیتی برای خویشاوندان فرد بیمار مطرح می شود و همچنین جلب توجه نسبت به این مهم است که اطرافیان بیماران مبتلا به سرطان نیز نیازمند مراقبت, حمایت و وقت جهت نیازهای خود هستند.

 

در بخشی از این بروشور نیز اطلاعات مفیدی در زمینه امکانات مختلفی که جهت دریافت کمک مالی برای اطرافیان نزدیک بیمار مبتلا به سرطان مندرج شده است تا بتوانند با استفاده از این کمکهای مالی از کار خود فارغ شده و در روزهای واپسین زندگی در کنار عزیزان خود باشند.

تهیه این بروشور اطلاعاتی بصورت کامل به همه نزدیکان افراد مبتلا به بیماریهای غیر قابل درمان از قبیل سرطان توصیه می شود.

وقتی مرگ نزدیک می شود چه تغییراتی در بدن صورت  می گیرد
در ساعات پایانی زندگی تغییرات زیادی در بدن فرد رو به مرگ به وقوع می پیوندد. برخی از این تغییرات برای نزدیکان شخص بیمار نگرانی آفرین است. اما پزشکان  می توانند توضیح بدهند که هر کدام از علائم مختلف بدن نشانه چه چیزی است و آیا می بایست اقدامی در مورد آن صورت داد یا خیر.

وقتی بدن خود را آماده مرگ می کند فرد در حال مرگ در اکثر موارد از خوردن و آشامیدن سر باز می زند. در این زمان وصل کردن سرم به شخص در حال مرگ دیگر عمل مناسبی نیست چون بدن شخص بیمار توانایی بهره برداری از مایعات بمانند افراد سالم را از دست داده است. وصل نمودن سرم در برخی موارد می تواند بواسطه جمع شدن آب منجر به ایجاد تورم در بدن انسان در حال مرگ گردد.

اگر انسان درحال مرگ احساس تشنگی می کند و یا لبهایش خشک شده است می توان لبها, زبان و مخاط دهان وی را با یک تکه پنبه خیس مرطوب نمود.

ورم پا, زانو, دست و بازو از علائم مشخصه نزدیک شدن مرگ است. بروز تب نیز از دیگر علائم معمولی است. تولید ادرار متوقف می شود، نبض آهسته و ضعیف می زند, فشار خون پایین می آید, پوست بدن بیمار در حال مرگ مرطوب به نظر می رسد و رنگ پوست اغلب تغییر می کند. تنفس بیمار در حال مرگ هم میتواند سریعتر و هم کندتر شود. گاهی اوقات تنفس قطع می گردد و اطرافیان تصور می کنند که فرد درگذشته است, اما تنفس پس از وقفه ای کوتاه دوباره آغاز می شود. خلط و بلغم راه گلوی فرد در راه مرگ را مسدود می کند که منجر به خس خس کردن صدای بیمار در حال مرگ می شود. شنیدن این صدای خس خس می تواند برای اطرافیان ناخوش آیند و دشوار باشد اما برای بیمار آزار دهنده نیست. مکیدن خلط داخل گلو با لوله مکنده می تواند منجر به تحریک مجاری تنفسی و در نتیجه ایجاد خلط بیشتر شود.

حتی اگر انسان در حال مرگ بیهوش بنظر برسد, بودن در کنار او دارای اهمیت زیادی است. فرد در حال مرگ در اغلب موارد صداها ی اطراف خود را درک کرده و تماس با بدن خود را احساس می کند, اما قدرت کافی جهت نشان دادن علائم درک به اطرافیان خود را ندارد.

وقتی زندگی به پایان می رسد, نفس کشیدن نیز قطع می گردد. ممکن است یک یا چند نفس دیگر و یا چند ضربان نامرتب نبض مجددا پدیدار گردد, اما پس از آن, انسان به پایان راه زندگی خود رسیده است و حضور مرگ سنگین تر از هر زمانی احساس می شود.

وداع
وداعی شایسته و در آرامش با فردی که درگذشته است کمکی برای بستگانی است که باید به زندگی ادامه دهند. بگذارید وداع زمان لازم خود را بطلبد. اگر مرگ در خانه اتفاق افتاده است معمولا نزدیکان فرد درگذشته وی را آماده ترک خانه می کنند. اگر درگذشت در بیمارستان اتفاق افتاده باشد کارمندان بیمارستان باید این امکان را در اختیار نزدیکان قرار دهند تا در صورتیکه مایلند در مراحل شستشو و آماده سازی فرد درگذشته مشارکت داشته باشند.

زمانی که فرد بیمار در منزل درگذشته است می بایست با پزشکی (در برخی موارد پرستار)  تماس حاصل شود تا به منزل آمده و گواهی نماید که بیمار درگذشته است. شاید افراد دیگری را نیز می بایست باخبر نمود, برای مثال دیگر بستگان که مایلند با فرد درگذشته وداع نمایند.

کودکان را فراموش نکنید. این بسیار

دارای اهمیت است که آنان را از قبل آماده آنچه به وقوع خواهد پیوست کرده باشیم و پس از آن به آنان اجازه دهیم که حاضر باشند و با شخص درگذشته وداع نمایند. مراسم وداع با فرد درگذشته بخشی از پروسه تسکین غم و اندوه است.