همیشه از مذهب بیزار بودم و دین رو
وسیله ای برای رسیدن به اهداف سیاسی میدونم، این رو وقتی فهمیدم که سیاست
آغشته به دین رو توی حکومت جمهوری اسلامی دیدم و سی و اندی سال با گوشت و
استخون مضرات سیاست دینی رو توی ایران لمس کردم. وقتیکه نوجوون بودم و عشق
به کتاب و مطالعه در ما بیداد میکرد به خیلی از کتابهای مذهبی سرک کشیدم،
از قرآن و انجیل و نهج البلاغه گرفته تا تا کتابهای مطهری و شریعتی و آیات
شیطانی و 23 سال... و اینها باعث شد که در اعتقادات ضد دینی خودم راسخ تر باشم.
حالا نزدیک چهار ساله که به اجبار از ایران بیرون اومدم و در سرزمین کفار غریبانه و تنها زندگی میکنم، تو این چهار سالی که اینجام بعضی از یکشنبه ها رو میرم کلیسای محل زندگیم، نه برای اعتقاد و ایمان آوردن به مسیحیت که برای پرشدن وقت و ایجاد مراوده اجتماعی با مردم سوئد، ایران هم که بودم با یکی از دوستان مسیحی گاهی اوقات به کلیسای خیابون کریمخان میرفتم...
چیزیکه برام خیلی جالبه اینه که هر بار که مسیحیها توی کلیسا دست به دعا میشن، برای آرامش و آسایش همه مردم دنیا وبعد مردم خودشون دعا میکنن، از مردم طوفان زده آمریکا و گرسنگان آفریقا گرفته تا مصیبت دیده های جنگ در افغانستان و سوریه و عراق... در این مدت هیچوقت ندیدم که تو دعاهاشون کشورهای دیگه رو دعا نکنن و یا بد برای کسی بخوان و حرفی برضد مردمی بزنن...
اما طرفداران دین رافت و محبت، اسلام ناب محمدی، هرهفته در خلال نماز و دعای روز جمعه برای نابودی بیشتر مردم دنیا دعا میکنن... خطیب نماز جمعه، همان شیخ تپل میگه: دین اسلام دین رافت و محبت است، و نمازگزاران میگن: مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسرائیل، مرگ بر انگلیس و برزیل و... متاسفانه این تفکر و بدخواهی برای دیگران دامنگیر هموطن و همشهری و فامیل و همسایه و برادر و خواهر و خانواده هم شده. الان سی و پنج ساله که حکومت از تمام امکانات خودش استفاده میکنه تا این فرهنگو بین مردم جا بندازه. و به حق که در این کار موفقم بوده.
اما سوال اساسی اینجاست که هدف حکومت از این نفرت پراکنی چیه!؟ چه عقل سلیم و سالمی(حتی در حکومتداری) این کار احمقانه رو میکنه!؟
یاد کسانی میوفتم که(ببخشید) خروس و سگ و حیوونای دیگه رو جنگ میندازن، و از خونین و مالین شدن حیوون بیچاره، پول درمیارن و لذت میبرن... کاش مردم میدونستن که چه نقشی رو دارن اجرا میکنن.
حالا نزدیک چهار ساله که به اجبار از ایران بیرون اومدم و در سرزمین کفار غریبانه و تنها زندگی میکنم، تو این چهار سالی که اینجام بعضی از یکشنبه ها رو میرم کلیسای محل زندگیم، نه برای اعتقاد و ایمان آوردن به مسیحیت که برای پرشدن وقت و ایجاد مراوده اجتماعی با مردم سوئد، ایران هم که بودم با یکی از دوستان مسیحی گاهی اوقات به کلیسای خیابون کریمخان میرفتم...
چیزیکه برام خیلی جالبه اینه که هر بار که مسیحیها توی کلیسا دست به دعا میشن، برای آرامش و آسایش همه مردم دنیا وبعد مردم خودشون دعا میکنن، از مردم طوفان زده آمریکا و گرسنگان آفریقا گرفته تا مصیبت دیده های جنگ در افغانستان و سوریه و عراق... در این مدت هیچوقت ندیدم که تو دعاهاشون کشورهای دیگه رو دعا نکنن و یا بد برای کسی بخوان و حرفی برضد مردمی بزنن...
اما طرفداران دین رافت و محبت، اسلام ناب محمدی، هرهفته در خلال نماز و دعای روز جمعه برای نابودی بیشتر مردم دنیا دعا میکنن... خطیب نماز جمعه، همان شیخ تپل میگه: دین اسلام دین رافت و محبت است، و نمازگزاران میگن: مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسرائیل، مرگ بر انگلیس و برزیل و... متاسفانه این تفکر و بدخواهی برای دیگران دامنگیر هموطن و همشهری و فامیل و همسایه و برادر و خواهر و خانواده هم شده. الان سی و پنج ساله که حکومت از تمام امکانات خودش استفاده میکنه تا این فرهنگو بین مردم جا بندازه. و به حق که در این کار موفقم بوده.
اما سوال اساسی اینجاست که هدف حکومت از این نفرت پراکنی چیه!؟ چه عقل سلیم و سالمی(حتی در حکومتداری) این کار احمقانه رو میکنه!؟
یاد کسانی میوفتم که(ببخشید) خروس و سگ و حیوونای دیگه رو جنگ میندازن، و از خونین و مالین شدن حیوون بیچاره، پول درمیارن و لذت میبرن... کاش مردم میدونستن که چه نقشی رو دارن اجرا میکنن.
 |
| کلیسای موهولم moholm kyrka |
نظرات
ارسال یک نظر
با نظرات خود ما را در بهبود مطالب یاری کنید