مکاشفاتی از آیت الله حسن زاده آملی از زبان خودش/ آب دهان

آیا خوردن آب دهان و یا ادرار پیامبر و ائمه شفابخش است، یا باعث افزونی علم میشود!؟

قضاوت با شما...

در عنفوان جوانى و آغاز درس زندگانى که در مسجد جامع آمل سرگرم به صرف ایام بودم، در رؤ یاى سحرى، به آستان قدس رضوى تشرف حاصل کرده ام و به زیارت جمال دل آراى على بن موسى الرضا نایل شدم. در آن شب مبارکه قبل از آن که به حضور امام علیه السلام مشرف شوم، مرا به مسجدى برد ند که در آن مزار حبیبى از احباءالله بود و به من فرمودند: در کنار این تربت دو رکعت نماز حاجت بخوان و حاجت بخواه که برآورده است. من از روى عشق و علاقه مفرطى که به علم داشتم، نماز خواندم و از خداوند سبحان علم خواستم .

سپس به پیشگاه والاى امام هشتم رضا، و خاک درش تاج سرم- رسیدم و عرض ادب نمودم. بدون این که سخنى بگویم امام که آگاه به سرّ من بود و اشتیاق و التهاب و تشنگى مرا براى تحصیل آب حیات علم مى دانست، فرمود: نزدیک بیا، نزدیک رفتم و چشم به روى امام گشودم دیدم آب دهانش را جمع کرد و بر لب آورد و به من اشارت فرمود که بنوش امام خم شد و من زبانم را در آوردم و با تمام حرص و ولع که گویى خواستم لبهاى امام را بخورم، از کوثر دهانش آن آب حیات را نوشیدم و در همان حال به قلبم خطور کرد که امیرالمؤ منین على علیه السلام فرمود: پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم آب دهانش را به لبش آورد و من آن را بخوردم که هزار علم و از هر درى هزار در دیگرى بر روى من گشوده شد

منبع