آخرین درخواست ریحانه جباری محکوم به اعدام

مهربان مادرم، شعله جان، عزیزتر از جانم، نمی خواهم زیر خاک بپوسم. نمی خواهم چشم و قلب جوانم خاک شود، التماس کن که ترتیبی داده شود که به محض دار زدنم، قلب، کلیه، چشم، کبد و هر چه که قابل پیوند زدن است از بدنم جدا و به کسی که نیاز دارد هدیه شود.... نمی خواهم گیرنده عضو نامم را بداند و گلی برایم بیاورد و حتی فاتحه ای بخواند.... اینها جملاتیست که ریحانه جباری در زندان گفته است.

 هیلا صدیقی توی صفحه فیس بوک خودش از بعضی از این روشهای کمپینگ گله کرده بود، اینکه بعضیها باعث رنجش خانواده مقتول و موجب نفرت و کینه خانواده داغدار میشه، که در نهایت سودی برای ریحانه نداره...

در پرونده مورد بحث ریحانه جباری، به نظرم حتی اگه مقتول همون آدم منفوری که ریحانه گفته باشه، هیچ دلیلی نداره که با تکرار این موضوع عذاب روحی روانی برای خانواده آن مقتول ایجاد کنیم. به هر حال اگر هم خدابیامرز کار خلافی کرده باشه (مثل همه ما که یه جاهائی خلاف کردیم و شیطون اومده سراغمون) نباید اینو یه چماقی بکنیم و بزنیم تو سر خانواده و زن و بچه ش. هر کسی مسئول رفتار خودشه، خصوصا کسی که دستش از دنیا کوتاهه...فکر نمیکنم که دوستان فعال خارج از کشور و فعالین فضای مجازی هم هدفشون این باشه که نمک به زخم خانواده مقتول بپاشند. هدف متوقف کردن اینجور اعدامهاست که اکثرا با اهداف سیاسی صورت میگیره...
متاسفانه دولت جمهوری اسلامی کارش شده زور گفتن و تبعید و زندانی کردن و ممنوع الخروج کردن و اعدام کردن، و البته اختلاس و بالا کشیدن سرمایه های ملی، و در فضای امنیتی که ایجاد کرده به هیچ کس حتی اجازه فعالیت مدنی هم نمیده. دولت ایران بصورت علنی با "هر مدل" گردهمائی و کمپینگ و فعالیتهای سیاسی، اجتماعی و مدنی و صنفی و مذهبی و غیره مخالف بوده و با خشونت کامل برخورد میکنه، میبینید که حتی از جمع شدن چند تا جوان سرکوچه هم میترسند. نمونه اش گروه های امدادگر حادثه زلزله که خیلیهاشون زندانی کشیدند! دستگیری جوانان کرد در جلسه کلاس زبان کردی! حمله به جلسات  و گردهمائیهای دراویش و مسیحیان و بهائی و سنی و یارسانی! مخالفت با انجمنها و اتحادیه های کارگری و اصناف و هزاران مثال و نمونه ظلم دیگه که بحثش در این مجال نمیگنجه... اصلا توی مملکتی که وکیل زندانی به جرم "وکالت موکلش" زندانی میشه چه جای حرف زدن از این فعالیتهاست!؟
حکومت خودش باعث نفرت و بانی نفرت پراکنی در جامعه شده، وقتیکه در جواب تروریستهای جیش العدل زندانیهای سنی رو اعدام میکنه فرهنگ خشونت و زورگوئی و انتقام رو ترویج میده. این خشونت و انقام جوئی و جبر و زورگوئی مردم رو به تنگ آورده و از کل حکومت و قوانینش متنفر کرده. این فضای اعتراضات خارج از کشور و فضای مجازی تنها روزنه موجود برای عقده گشائی و فریاد مردم مظلومه. با توجه به اینکه مردم داخل ایران نمیتونن توی همین فضای مجازی هم دردشون رو بگن، باید به همه کسانی که به اندازه شجاعت، آزادی و توان و فهم خودشون در این راه قدمی برمیدارند فرصت داد و آفرین گفت، اما...
میخوام بگم که ما تا زمان اجرای حکم اعدام ریحانه وقت زیادی نداریم و متاسفانه تو این فرصت کوتاه نمیتونیم قوانین جمهوری اسلامی رو عوض کنیم، هرچند که تلاش خودمون رو میکنیم تا با همین کمپینگها و تظاهراتها در سراسر دنیا جلوی اعدام رو بگیریم، اما ممکنه تا اونموقع دیر شده باشه و نشه برای این دختر جوان کاری کرد... اما میتونیم تو این فرصت کوتاه برای ریحانه هم همون کاری رو بکنیم که سینماگران با فیلم "خط ویژه" برای جلوگیری از اعدام یک جوان بیست و شش ساله انجام دادند و سیصد میلیون دیه این جوان رو جمع کردند. نکته قابل توجه درباره این حرکت اینه که خانواده مقتول علاوه بر اعلام رضایت، گفته‌اند که پول دیه‌ جمع شده را برای ساخت یک مدرسه در همان منطقه فقیرنشین هزینه می‌کنند...

بیایید او را نجات دهیم. ما از خانواده مقتول، رییس قوه قضاییه و هر کسی که امکان کمک دارد می خواهیم که ریحانه را نجات دهد. 
 به امید بازگشت فرهنگ بخشش در میان مردم ایران و با آرزوی قلبی برای توقف اعدام ریحانه جباری و اعدامهای دیگر، که بیشتر سیاسی و عقیدتی هستند ...
بهنام گلستانی