آیا سرطان واگیر دارد!؟

اوایل بیماریم به عنوان یه بیمار سرطانی از بعضی از رفتارهای اطرافیانم تعجب میکردم، خیلیهاشون هیچی تو دلشون نبود و اصلا نیت بدی نداشتند، اما عکس العملشون برای من خیلی سنگین بود، خیلیها هم منو دوست داشتند و برام نگران بودند، عکس العمل اونها هم برام ناراحت کننده بود، دیگه خسته شده بودم از جملاتی که میشنیدم، اینکه خدا شفا میده، اینکه برام دعا میکنند و شمع برام روشن میکنند، اینکه به خاطر من اشک تو چشماشون جمع میشد و به حال من غصه میخوردند...، فکر میکردم که هر کدوم از اینها ضربه پتکیست به سرطان، که بیشتر تو وجود من فرو میره.
اما کم کم به این واکنشها عادت کردم، البته میدونستم که اگه خودمم جای اونها بودم همچین واکنشی نشون میدادم، اما خب احساس بیمار سرطانی دست خودش نیست، از هر چیزی ممکنه دلش بشکنه و فرو بریزه... در بین همه این احساسات یه چیزی رو نسبت بهش حساس شده بودم، اینکه مستقیم یا غیر مستقیم، بعضیها از بیماری من میترسند، بعضیها واقعا در خوردن غذا با من تو یک بشقاب مردد بودند، یا تو لیوان من حاضر نیستن دیگه آب بخورند، بعضیها وقتی دست من زخم میشه و جائی از بدنم خونریزی میکنه، ناخودآگاه از من نیم متر فاصله میگیرند، بعضیها واقعا تصور درستی از سرطان ندارند و متاسفانه با شنیدن اسم سرطان، سریع یاد بیماریهای واگیردار مثل ایدز میوفتن، و خب این خیلی میترسونشون...
فکر کنم زنم هم به همین دلایل بود که ازم فرار کرد، به محض اینکه معلوم شد من به سرطان خون مبتلا شدم، منو رها کرد، و بعد از چهارده سال زندگی مشترک در بدترین شرایط منو تنها گذاشت، فکر میکنم که خیلی ترسیده بود، اما واقعیت اینه که سرطان هیچ خطری برای کسی نداره، و این تنها زمانی بود که به کمک و حمایت همسرم و همراهی دخترم نیاز داشتم، اما اون، هم خودش از من فاصله گرفت و تنهام گذاشت و هم اینکه دخترم رو هم ازم دور کرد...بگذریم نمیخوام به این موضوع بپردازم
به خاطر همین ترسی که در اطرافیان بیمار سرطانی وجود داره این مقاله رو از شبکه اطلاع رسانی پرتو درمانی برداشتم و خلاصه شو اینجا گذاشتم، تا بدونید که سرطان مسری نیست و هیچ خطری برای اطرافیان نداره...


آیا سرطان مسری است؟

این بیماری از یک فرد بیمار به فرد سالم منتقل نمی شود. هیچ شواهدی مبنی بر انتقال این بیماری حتی در تماس بسیار نزدیک مثل ارتباط جنسی و یا خوردن غذای مشترک یا تنفس در هوای یک محیط بسته، وجود ندارد.

معمولا سلولهای سرطانی امکان ادامه ی حیات در بدن فرد سالم را ندارند. سیستم ایمنی بدن فرد سالم سلول های سرطانی را شناسایی کرده و آن ها را از بین می برد. البته مواردی بودند که به خاطر پیوند اعضا و گرفتن عضو از فرد مبتلا به سرطان، فرد گیرنده عضو به سرطان مبتلا شده است. اما حتی این مورد هم به دلیل ضعف سیستم ایمنی فرد گیرنده است که در نتیجه ی مصرف دارو ضعیف شده و قادر به تخریب سلول های سرطانی نیست. و این دلیل، به نظر مهمترین دلیل ابتلا ی افراد گیرنده عضو به سرطان به خاطر پیوند اعضا می باشد. البته انجام آزمایشات با دقت بالا از چنین اتفاقاتی جلوگیری می کند.

بسیاری از سرطان ها وابسته به ویروس ها یا عفونت ها نیستند و به نظر نمی رسد بسیاری از سرطان ها تحت تاثیر عوامل عفونی زا باشند. سرطان در اثر موتاسیون(جهش) که در ماده ژنتیکی فرد اتفاق می افتد، به وجود می آید. این تغییرات به طور ارثی یا در طول زندگی فرد اتفاق می افتد. بعضی از این تغییرات بدون دلیل بوده، در حالیکه دیگر تغییرات در اثر عوامل محیطی( نور خورشید یا مصرف دخانیات) می باشد.
مطالعات در زمینه ی سرطان، هیچ شواهدی مبنی بر مسری بودن آن ارائه نکرده است.

سرطان مانند بیماری هایی همچون سرخک یا فلج اطفال یا سرماخوردگی به حالت اپیدمی در نمی آید.

انتظار دیدن افراد مبتلا به سرطان در بین اعضای یک خانواده دلیل بر مسری بودن و واگیر دار بودن این بیماری و انتقال آن به سایر افراد خانواده نیست. تنها دلیل آن داشتن ژن مشترک بین افراد خانواده ، داشتن شیوه ی زندگی مشترک بین افراد این خانواده و یا قرار گرفتن تمامی اعضای خانواده  در معرض یک ماده ی سرطان زا می باشد.

بعضی از افراد به این نکته اشاره می کنند که افرادی که با بیمار سرطانی در تماس بودند، یکی پس از دیگری به سرطان مبتلا شده اند. در صورتی که در تحقیقات، مسری بودن سرطان کاملا رد شده است.
شما مجبور به دوری از افراد مبتلا به سرطان نیستید چون مطمئنا بیماری این افراد واگیر دار نیست. نگران ملاقات با یک فرد مبتلا به سرطان نباشید.این افراد به ملاقات و حمایت شما نیازمندند.... بهنام گلستانی