خاطرات ابراهیم یزدی در اعدامهای بعد از انقلاب

مرحوم طالقانی، تلفنی به آقا پیام داد که جو جامعه بسیار ملتهب است. مردم به منازل ایادی رژیم حمله می کنند، می کشند و آتش میزنند. یک نمونه‌ی آن را، حمله به منزل سرهنگ زیبایی بازجو و شکنجه‌گر ساواک ذکر کردند. با این مقدمه توصیه‌ی ایشان به آقای خمینی این بود که به هنگام ورود به تهران، پیامبروار، هم چون فتح مکه، عفو عمومی و «انتمالطلقا» اعلام کنید. نظر به اهمیت این مسأله هنگامی که مرحوم طالقانی تلفن زد، صحبت‌های ایشان را روی نوار ضبط کردم و عیناً نوار را برای آقای خمینی گذاشتم تا ایشان صحبت‌های آقای طالقانی را مستقیماً بشنوند. اما نه تنها آقای خمینی، بلکه بسیاری از اطرافیان ایشان با این پیشنهاد موافق نبودند. حتی بعضی‌ها اظهار داشتند که نباید اشتباه عفو ابوسفیان در فتح مکه تکرار شود. چه اگر ابوسفیان مجازات شده بود، بنی‌امیه هرگز امکان و جرأت حکومت و سرکوب مسلمانان را پیدا نمی‌کردند.

از تهران همچنین پیشنهاد شد که آقا وقتی وارد می‌شوند، هر نوع دستبوسی، پابوسی و مراسمی را که یادگار سلاطین جبّار است، ممنوع کنند. اما آقای خمینی این نظر را نادرست دانستند و گفتند نباید مانع ابراز احساسات مردم شد. نقل کردند که برخی از شیعیان به پای امام میافتادند، اما از این عمل نهی نمی‌شدند.

ابراهیم یزدی، شصت سال صبوری و شکوری، جلد سوم، صفحه ۴۲۴